Avonturen van Fred

Ik heb gisteren een behoorlijk eind gewandeld, een kilometer of twintig naar boven en naar beneden. Dat is zwaarder dan twintig kilometer vlak. Maar het was een mooie training voor de dag der dagen. Vandaag is de grote dag. Voor mij is dit de grote dag. Ik kijk naar links en zie de enorme gletsjer die ik over ga vanmiddag. Ik zit hier in het kleine dorpje, wat bestaat uit drie winkeltjes en hotels en wacht tot het half twee is. Ik was net te laat voor het kleine supermarktje voor de lunch. Echt, ik heb groenten en fruit nodig, meer dan dat; mueslirepen, melkpoeder en heel veel noten. Ik ga boven de drieduizend meter komen vandaag en heb daarvoor veel kalium nodig en een goed, positief humeur. 'Je zou maar in zo'n gletsjerspleet terecht komen.' zeiden twee Hollanders voor het winkeltje. 'Maar volgens mij komt dat wel goed met jouw, als je helemaal vanaf Nederland hier heen bent gewandeld. En ik zie dat je een ukulele bij je hebt. Wij horen je wel een verdrietig deuntje s...

 Goed, het is ochtend en ik zit in het berghutje. Nouja, berghutje; een behoorlijke bergkamer. Het is een prachtige plek hier, waar ik ook zo even zeventig franck voor neergelegd heb toen ik gisteren, half bevroren om half negen aan kwam zetten in het schemer. Er zijn geen bomen hier dus had weinig keuze dan dit bedrag te betalen. Tja. Er was natuurlijk een andere keuze, en dat was m'n opblaasmatje op de grond neerleggen vannacht, maar wilde ook graag een douche en een goede nachtrust in een bed, na een dag van tien uur wandelen. Het ging alleen maar omhoog en omhoog; geen vlakke stukken, gewoon omhoog, twee kilometer. Ik heb twee kilometer aan een stuk geklommen met twee pauzes er tussen. Onderweg heb ik twee proteinerepen opgegeten, een zakje pinda's en een pak oreo's en ben nu door m'n snacks heen. Gelukkig heb ik nog kaas, haver en crackers, plus rijst en zakjes droogsoep. Kaas. Ik moet een paar dingen afhandelen. Ik moet het verhaal met Giari af schrijven, ik wil d...

Ik ben het meer van Geneve overgezwommen. Gistermiddag, samen met Maëlie en Grag.    We hadden om tien uur bij de boot afgesproken. Maar ik moest nog wat voorbereiden. Ik moest eigenlijk even een warming-up doen.    Maëlie was er niet, en ik klopte op haar deur. 'Maëlie, we go in fifteen minutes!' zei ik. Grag en ik stonden al te wachten bij de boot toen ze aan kwam. 'Fuck,' zei ze, 'I thought I saw you leaving already but it was another boat. I would have been so angry.'    'We were here waiting.' Grag zou ons assisteren en m'n spullen naar de overkant brengen. Hij had vishengels bij zich en een gele parasol op z'n vissersbootje. Het was een motorbootje, een prachtig compact bootje met een overkapping aan de voorkant. We voeren samen een stukje van de kade af terwijl Maëlie m'n rug insmeerde met factor vijftig zonnebrand. Ze draaide naar Grag toe. 'Thank you so much.' zei ze, 'I can give you a massage after, if you want. Je suis ...

 Ik heb een nieuw super toetsenbord gekocht omdat de oude kapot is gegaan, stekkerproblemen. Dus daarom deze, een Zwitserse voor een heleboel Franck; ik ben de belastingdienst dankbaar voor deze.    Ik denk dat het goed is om eventjes te schrijven over de afgelopen dagen, want het was heel leuk met hele leuke mensen. Ik denk dat het goed is om even op te schrijven wat er gebeurd is, om me te kunnen herinneren hoe veel leuke kanten Maëlie heeft. Want ze is niet zomaar iemand. Ik heb haar onder de boom in de schaduw leren kennen, aan de kade van het meer van Geneve met het Alpinozicht aan de overkant. Ze was aan het stijldansen met koptelefoon op, rollend door het gras, langzame passen, elegant op haar tenen, vloeibaar bijna. Het was alsof ze een act aan het opvoeren was, een act op klassieke muziek, ballet maar dan met schwung.    Ik zat op een stoeltje in de schaduw toe te kijken en wilde eigenlijk een boekje lezen, maar ze trok m'n aandacht telkens weer.  ...

Ik zit op een bankje in de zon en typ met m'n vingers op het telefoonscherm. Ik zit in de zon op een camping om kwart over elf 's ochtends. Ik heb m'n broek opgestroopt tot m'n bovenbenen zodat ze wat zonlicht mee kunnen pikken. Het is helderblauw hierzo en aan de overkant kan ik de prachtig puntige Franse Alpen zien. Damn, dit is toch wel het echte werk. Een paar van deze bergen zijn meer dan twee kilometer hoog. Ze staan aan de overkant van het meer, het prachtige helderblauwe meer. Wat een gesteente zeg. Ik zit naast het toilethok, wat nodig is ook, want ik heb van ondrinkbaar water gedronken.    Het begon gisteren toen ik me plots misselijk voelde op een bankje tijdens het wandelen. Ik at een banaan en ging verder waarna ik meerdere malen mijn ontlasting aan de natuur heb moeten schenken. Tja, het was een dag van doorkomen.     Ik wilde perse bij het meer aankomen, Lac Léman, want had het utopische beeld in m'n hoofd dat ik mezelf in de hangmat aan de rand v...

  Ik zit op een bankje, een houten bankje op een heuvel naast een bos met een vaag zicht op de Alpen links van me. Het is donker middenin de nacht, een uur of een. Ik heb zojuist hele leuke mensen ontmoet, Dorian en Klaudia. Dorian, een man van het leger met een baard en een zware stem, eenentwintig, kwam naar me toe om z'n hond uit te laten. 'Oh I be here just to walk with my dog, and after I will leave. Ik wilde helemaal niet perse dat hij zou vertrekken. Hij leek me een coole guy, net zoals z'n hond. Z'n hond kwam bij me staan toen hij terug kwam van z'n wandeling en likte m'n handen terwijl ik probeerde m'n vuurtje aan te blazen in een harde noord-ooster wind, een warme wind tho. Dorian stond voor de vuurplaats. Hij had een legerjas aan. 'Do you need anything? Please tell me if you need something, than I'll get it for you.'    'Oh, I'm okay, thanks.' Ik blies m'n vuurtje aan.    'You sure?' Hij leek me ontzettend vrien...