Avonturen van Fred

Hey, ik ga een liedje schrijven. We gaan een liedje doen. Een plas doen. Ik denk aan... Een veelbesproken feit. We spannen onszelf aan. Zo hier in de buik, een beetje rond onze navel. En dan gaan we naar een plekje net eronder, en die halen we onderuit. We schudden even met de armen. We luisteren goed. We nemen het ervan. En worden één met de muziek. En we vegen onze voeten. We krommen onze tenen. En dan laten we alles gaan, met één beweging. Hey! Er gaan dingen gebeuren, en die zitten hoog in deze bol. We houden je, dit blijft zo lang je bestaat, deze mensen heb je nodig. De goede mensen blijven diep in m'n hart. Ik houd van je. Je moet weten dat je voor mij altijd een zonnetje blijft, altijd! Als jij binnenkomt dan wordt de boel eindelijk vrolijk en komt er leven. En ik krijg altijd een goed gevoel van je. Mensen hangen aan je en dat is vervelend, je bent te goed voor deze wereld om ze van je af te schudden omdat je altijd weer 'ja' zegt. Je hoeft maar eens in je leven ...

 Even schrijven. Even doen wat gedaan moet worden, even m'n liefde voor Jaap laten weten. Als ik Jaap zie dan is het altijd direct gezellig. We hebben een heleboel lol samen. Zoals wanneer we naar een tankstation rijden en samen naar een auto kijken die van de weg af gesleept is: 'Oh god.' zegt Jaap en knijpt zijn ogen samen op een lachende manier. 'Dat moet wel een vrouw zijn geweest. Kijk die heeft geen benzine meer.' En de motor startte en er kwamen grijze rookwolken uit. 'Dat gaat nooit meer starten.' zei ik.    'Nee, die start niet meer hahaha.'    En die auto stond daar wel een paar minuten te starten maar dat hele brandstofbuisje was leeg en moest hervuld worden. 'Oh god.' zei Jaap, 'moet je zien!' en daar kwam een vrachtwagen aan. En die knalde bijna tegen de auto aan. Het was geen gezicht hoe een puinhoop het was en die vrachtwagen reed weer terug en kwam toen vlak langs een bestelbusje te staan en toen kwam de grijze auto er...

Gekke gesprekken. Vanmiddag een paar, leuke gesprekken vooral! Joop praatte heel snel, over de heg die steeds hoger groeide en dat dat hard gaat als een fucking cheeta. Maar dat niet alleen, hij praatte steeds sneller en ik kon hem bijhouden, het ging over een gozer die naar Canada was verhuisd. 'Die gozer die rijdt alles kapot met de trekker. Je hoeft maar een paaltje neer te zetten ergens en hij rijdt hem kapot. Hij rijdt overal tegenaan, dat weet ik nog wel. Hij wilde nog bij mij aan het werk!' zei Jaap, 'Maar Thuis zei toen al: "nooit beginnen met die vent" hij scheurde ook al met een lading hooibalen over de weg alsof het een vrachtwagen mestkalveren was die over de snelweg ging. Met Míjn trekker!' Jaap dronk van z'n koffie. 'Dus ik zei nee, je komt niet bij ons werken.'    'Maar nu die in Canada woont heeft ie wel meer ruimte.' zei de mevrouw die ons koffie gaf.    Jaap en ik moesten hier wel om lachen. 'Zodat ie niet ...

 Het festival. Vandaag was fantastisch! Den Haag, A12, je was fantastisch! Of zal ik zeggen: mensen, jullie waren geweldig! Ik heb meiden zien dansen in bikini's terwijl ze werden bespoten met een waterkanon van der: 'Polizei!' het klonk al geweldig toen er werd omgeroepen met de microfoon op batterijen: 'Iedereen die hier blijft staan zal geweld tegen gebruikt worden doormiddel van een waterkanon.' en op dat moment begon iedereen te joelen en te juichen en te klappen. Maar eventjes hiervoor nog de eerste kick; het oprennen van deze weg. Ik zag Simon als een dolle stier met huppeltjes van vreugde het asfalt oprennen alsof hij zojuist voor het eerst de wei in mocht. Mensen gingen als een menigte de weg op als voetbalsupporters die het veld bestormden na een kampioenschap van hun team. En hier begon het, we waren met z'n tienduizenden. Maar hiervoor nog werd er natuurlijk al een parade naar deze weg toe gelopen met actieprotestliederen, gezongen door onze leider u...

Vanochtend waren we bij een autozaak, een automotive met dure ferrari's en Lamborgini's en porsches, weet ik veel wat, allemaal van die wagens. Van die bakken waar je niet mee door je eigen dorp durft te rijden. Er stonden drie mensen om een witte Lamborgini zo hoog als hun lendenen; een vrouw met dunne oostblokwenkbrauwen, 2 uur zonnebank per dag en een sportschoolreet zo breed dat je het als tafel kon gebruiken, een kerel met met een plooiende plastic jas van het merk 'Busta Della Spazzatura', gelakte schoenen en een snelle zonnebril, korte zwarte haren, gebruinde huid, jaar of drieëntwintig, en als laatste een kerel in een wit t-shirt met een dun ingevallen gezicht, een pet en een rotte tand. De vent met de zonnebril stapte in en deed het raampje open en praatte wat. Het was te ver om het echt te horen dus ik weet niet waar het over ging. Misschien zei hij: 'Niet fucken met m'n wijf heh als ik straks weg scheur.' en startte de motor en trapte het gaspedaa...

Ik zat vanmiddag te denken tijdens m'n werk, en ik dacht aan wat er moest gebeuren met m'n toekomst. Er gebeurt zoveel om me heen maar soms lijk ik het niet te beseffen, dan gaat het leven langs me heen. En dat geeft me een enorme drive om wakker te worden. Ik zit op de grasmaaier en probeer m'n baantjes zo recht mogelijk te trekken. En ik probeer ook om normaal met het hulpje om te gaan. En dat is echt een opgave, want hoe ga je met pubers om? Het zijn kinderen in de overgang en die hebben allemaal problemen met meiden en vrienden en die beginnen met uitgaan en doen allemaal dingen die ze verboden waren vroeger. En dat moet je niet stimuleren. Het zit ook niet altijd mee. M'n maag vraagt me om te gaan eten, een lekker toetje. 'Ah joh gewoon op 't vuur tyfen.' Dat zou misschien wel eens gezegd zijn bij een barbecue. Ik lees dit nu even terug tijdens het eten van een zak chips en vind het grappig dat ik ben gaan eten toen ik moest schrijven over hoe om te gaa...